Tüm yaptığımız çakallıklara rağmen çok şükür bugün de Allah belamızı vermedi. Yine her zamanki gibi zamanı durdurmak istedim, fakat nafile ne zaman durdu ne anı ölümsüzleştirbebildim. Yine sonsuzluk sevgisi sardı dört bir yanımızı. Yine ebediyete ulaşayım derken şimdiyi unuttuk... Şimdi.. Ne kutsal kelime ne kutsal bir an aslında ama yine değersiz gibi yaşadık şimdiyi; evvelle ezeli birleştiren an olarak tanımladık yine. Yine ebediyeti sonsuzluk zannettim, ve yine sonsuzluğun peşinden gidip anın tadını çıkaramadan ezele doğru yol aldık.
Yine yapmam gereken hiçbir şeyi yapmadım. Ne sevdiklerime zaman ayırdım ne de kendim için kılımı kıpırdattım yaptım. Tek gayem şimdiyi geçmişe gömüp sonsuzluğa erişmekti.
Her zamanki gibi sadece kendimle başbaşa kalmamak için kitaba verdim kendimi. Korktum... Kendimden çok korktum. Yakama yapışıp "az adam ol gerizekalı" demesinden korktum. Kendimden kaçıp bana ayna olan dostlarıma gittim. Zalimliğime inat İyi ki onlar var dedim. Verdiğim değeri gösterememe rağmen iyi ki yanımdalar dedim ve şükrettim sonsuzluğun sahibine.
Ve her zamanki gibi mutlu sonlar biriktirdim zihin kumbaramda. Evrenin kuralı bu; iyi düşünce iyi sonuçlar doğurur ve iyinin olduğu yerden koşarak uzaklaşır kötü.
Son söz vesselam; kendini ve değer verdiklerini sevmeye devam et ;)
Okuduğum en güzel yazılar arasında yerini aldı ve fazlasıyla haketti bunu.Bir insan kelimeler içinde kendini ne kadar bulabilirse,o kadar ben oldu bu yazı :)
YanıtlaSilEyvallah kardeş:)
Sil"Her zamanki gibi sadece kendimle başbaşa kalmamak için kitaba verdim kendimi" mükemmel ötesi bir cümle..
YanıtlaSilTeşekkür ederim :)
Sil